سارکوزی و آینده فرانسه

" سارکوزی و آینده فرانسه " عنوان یادداشتی است که به قلم اینجانب در

 روزنامه آرمان روابط عمومی در تاریخ ۱۹/۰۲/۱۳۸۶ و در صفحه یازدهم آن چاپ شده است.

انتخابات ریاست جمهوری فرانسه که دور اول آن در دوم اردیبیهشت ماه برگزار شد و طی آن دوازده نفر از کاندیداهای انتخاباتی به رقابت پرداختند، در تاریخ شانزدهم اردیبهشت پایان یافت و از دو نفر راه یافته به مرحله دوم "نیکولا سارکوزی" با کسب اکثریت آرا با ریاست جمهوری فرانسه انتخاب شد.

سه نامزد اصلی این انتخابات که نقش محوری در هدایت جریانات انتخابات داشتند در شرکت وسیع مردم بی تاثیر نبودند. زیرا هر سه نامزد از سیاستمداران صاحب نام فرانسه بوده اند و پس از جنگ جهانی دوم بدنیا آمده اند. نکته قابل ملاحظه دیگر در مورد سه فرد اخیر، توجه به این اصل بوده است که هیجکدام از این سه فرد نه رئیس جمهور و نه نخست وزیر بوده اند. بنابراین صحنه تازه ای از تاریخ فرانسه رقم خورده است.

از سوی دیگر "سگونی رویال" اولین زنی است که تا مرحله دوم ریاست جمهوری راه پیدا کرده است. سارکوزی (منتخب ریاست جمهوری) وزیر سابق کشور بوده و از سوی حزب محافظه کار اتحاد جنبش مردمی برای ریاست جمهوری حمایت شد. وی فرزند یک مهاجر مجار است و سالهاست که برای انتخابات خود را آماده می کرده است. وی در کابینه شیراک نقش مهم و کلیدی ایفا می کرده است، تا جائی که بسیاری از مردم پس از پیروزی وی در انتخابات فرانسه نسبت به برقراری حکومت پلیسی توسط وی هشدار داده و ابراز نارضایتی کرده اند.

پیش از این انتظارات بر آن بود که چنانچه "فرانسوا بایرو" که نفر سوم مرحله اول انتخابات شده بود با هر یک از کاندیداهای راه یافته به دور دوم ائتلاف کند، پیروزی فرد مورد نظر در این انتخابات قطعی است. در حالی که "بایرو" در این میان بارها به مصاحبه پرداخته و اعلام کرده بود که از هیچ کدام از دو کاندیدا حمایت نخواهد کرد.

اگر چه سرانجام ماهیت انتخابات مشخص شد و اخبار منتشر شده مبنی بر ائتلاف "بایرو" با "رویال" هیچ سرانجامی نیافت. بیشتر تلاش وی رهبری حزب میانه رویی بوده است که بعد از مرحله اول انتخابات ریاست جمهوری ایجاد کرد و تلاش وی بر این بود تا این حزب بتواند در انتخابات پارلمانی اکثریت کرسی ها را به دست آورد که پرداختن به آن مجال دیگری می طلبد.

هر دو نامزد راه یافته به مرحله دوم انتخابات در جریان مبارزات انتخاباتی خود اعلام کرده بودند که در مورد ایران برنامه های خاصی در پیش رو خواهند داشت. از جمله هر دوی این افراد مخالفت خود را با برنامه غنی سازی اورانیوم اعلام کرده بودند.

از سوی دیگر گروه های افراطی شکست خوردگان اصلی این انتخابات هستند. از جمله به "جان ماری لوپن" اشاره کرد که در دور اول انتخابات 10 درصد آرا را کسب کرد. این در حالی است که در جریان انتخابات 5 سال گذشته به دور دوم رقابت ها راه پیدا کرده است.

سوسیالیست ها نگاه خاصی به این انتخابات داشتند. از زنان "فرانسوا میتران" که در سال 1981 رئیس جمهوری فرانسه بود تاکنون آرای داده شده به "سگونی رویال"موفقیت چشمگیری برای حزب میتران محسوب می شود. البته در آن زمان حزب کمونیست در دور اول 21 درصد آرای انتخابات را کسب کرده بود.

حال پس از انتخابات سارکوزی به ریاست جمهوری فرانسه چند اتفاق مهم در دست وقوع است:

سارکوزی خود را نامزد کار معرفی کرده بود. او در شعارهای خود به این نکته اشاره کرده است که باید فضای اشتغال در جامعه به حدی برسد که بیکاری ریشه کن شود و ثروت انبوه در فرانسه تولید شود. وی به رویای فرانسه ای معتقد است که در آن بیشتر گرایش هایی به بریتانیا و آمریکا به چشم می خورد. به همین دلیل آمریکا بارها از نامزدی وی حمایت کرده بود. وی حتی پیش از این با رئیس جمهوری آمریکا ملاقات کرده بود. وی خواستار این است که فرانسه فقط مهاجرینی را بپذیرد که به مهارت و تخصص آنها نیاز دارد. وی در مورد مهاجرینی که به تعبیر وی ارزش های فرانسه را رعایت نکنند، تلاش برای طرد آنها از جامعه فرانسوی خواهد داشت.

به این ترتیب سیایت های فرانسه به سمت اروپا و آمریکا نزدیکتر خواهد شد. در صورتی که تا پیش از این و طی سالهای گذشته "شیراک" در فرانسه و "شرودر" در آلمان محور اروپائی محسوب می شدند که میانه خوبی با آمریکا نداشت. در حالی که "آنگلا مرکل" صدر اعظم محافظه کار آلمان می تواند با کمک "نیکولا سارکوزی" نخست وزیر فرانسه محور هواداری آمریکا در اروپا را تقویت کند.

به این مقوله باید دوستی و ارتباط سارکوزی با اسرائیل را نیز اضافه کرد. بدیهی است باید منتظر سیاست ها و برنامه های اجرائی سارکوزی و دولت جدید وی در عرصه مناسبات سیاسی فرانسه و اروپا شد.

محمدحسن اسدی طاری